Мусалмононеро мешиносам — ки аз қазо, андак ҳам нестанд – фаҳмашон аз мутавозеъ ва фурӯтан будан, ки ислом бар он таъкид дорад, ин аст, ки ту набояд шику ороста бошӣ; либосҳоят уту нокарда ва нотамиз, ришу сару суратат номураттаб, ва хулоса дорои шаклу андоми бисёр ишмиъзозовар бошӣ. Дар […]
Расули Худо (с) фармуданд: مَنْ كَانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ والْيَوْمِ الآخِرِ فَلْيُحْسِنْ إلى جارِهِ، ومَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ واليومِ الآخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ، ومَنْ كانَ يُؤمنُ باللَّهِ واليومِ الآخرِ فَلْيَقُلْ خَيْرًا أَوْ لِيَسْكُتْ “Ҳар он, ки ба Худо ва рӯзи растохез имон дорад, ба ҳамсояи худ некӣ ва эҳсон намояд. […]
Расули Акрам (с) фармоянд: اعْتَبِرُوا النَّاسَ بِأَخْدَانِهِمْ فَإِنَّ الرَّجُلَ لا يُخَادِنُ إِلا مَنْ يُعْجِبُهُ نَحْوُهُ “Мардумро аз ҳамнишинонашон бишносед; зеро: Кабӯтар бо кабӯтар, боз бо боз, Кунад ҳамҷинс бо ҳамҷинс парвоз.” (Алибонатул-куброи Ибни Батта, ҳ.276)
Расули Акрам (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармоянд: لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ وَعَنْ عِلْمِهِ فِيمَ فَعَلَ وَعَنْ مَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَفِيمَ أَنْفَقَهُ وَعَنْ جِسْمِهِ فِيمَ أَبْلَاهُ “Ҳеч бандае дар рӯзи қиёмат гом барнамедорад, то аз ин чаҳор чиз […]
Расули Акрам (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармоянд: أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ مَنْ أَطْعَمَ مِسْكِينًا مِنْ جُوعٍ أَوْ دَفَعَ عَنْهُ مَغْرَمًا أَوْ كَشَفَ عَنْهُ كَرْبًا “Беҳтарини корҳо дар пеши Худо он аст, ки бенавоеро сер кунанд ё қарзи ӯро бипардозанд ё мусибатеро аз ӯ дур кунанд. (Суютӣ, […]
Расули Акрам (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи) дар сухане гуҳарбор, подоши бузурги кӯмак ба рафъи мушкили мардум ва бардоштани монеъ аз сари роҳи убури мардумро баён фармудаанд. Ҳазраташ (с) дар ривояте, ки Муслим бо санад аз Абӯҳурайра (р) нақл кардааст, фармуд: لَقَدْ رَأَيْتُ رَجُلاً يَتَقَلَّبُ فِى الْجَنَّةِ فِى شَجَرَةٍ […]
Дар ҳадисе аз Маъоз ибни Ҷабал (р) омадааст, ки Расули Худо (с) фармудаанд: “Аз дуои мазлум битарсед, ки байни ӯ ва Худованд ҳеч пардае вуҷуд надорад.” (Ривояти Бухорӣ) Яъне, вақте як мазлум ва ситамдида дуо мекунад, дуои ӯ қатъан мустаҷоб аст. Ва ба ҳамин мазмун Имом Аҳмад аз […]
Абӯҳурайра (р) ривоят мекунад, ки Расули Худо (с) фармуд: “Мискин касе нест, ки ба дари хонаҳои мардум меравад ва яке ду луқма нон ва ё яке ду адад хурмо дарёфт мекунад ва бармегардад. Балки мискин касе аст, ки чизе надорад ва мардум аз ҳоли ӯ огоҳ нестанд, то […]
Аз Миқдом (р) ривоят аст, ки Расули Акрам (с) фармуд: “Ҳаргиз касе ғизое беҳтар аз ғизои дастранҷаш нахӯрдааст. Ва ҳамоно Довуд, паёмбари Худо (а) ҳамеша аз дастранҷи худ ғизо мехӯрд.” (Ривояти Бухорӣ)
Аз Абӯҳурайра (р) ривоят аст, ки Паёмбари Акрам (с) фармуд: “Рӯзгоре фаро хоҳад расид, ки мардум аҳаммият намедиҳанд, ки он чи ба дасташон мерасад аз роҳи ҳалол аст ё ҳаром.” (Ривояти Бухорӣ)
Абӯҳурайра (р) мегӯяд: Расули Худо (с) фармуд: “Ба Худо савганд, ки агар касе аз шумо танобашро бардорад ва бо ҷамъ кардан ва фурӯхтани ҳезум, имрори маъош кунад, ин кор барои ӯ беҳтар аз он аст, ки дасти гадоӣ пеши ину он дароз кунад. Ва тоза он ҳам маълум […]
